Stołeczny Zakład Energetyczny

Budynek Stołecznego Zakładu Energetycznego został wybudowany w 1938 roku i znajduje się w rejestrze zabytków. Według źródeł (Kronika Warszawy 4/1938) autorem projektu był inż. Czesław Jabłoński. Budynek ma IV kondygnacje nadziemne oraz piwnice. Konstrukcję stanowi szkielet żelbetowy. Dwa skrzydła o regularnym układzie korytarzowym zbiegają się ku wejściu głównemu i reprezentacyjnej, otwartej klatce schodowej na rogu Wybrzeża Kościuszkowskiego i Tamki. Narożna część budynku została przez projektanta wyróżniona poprzez indywidualne ukształtowanie - pilastry, wyoblenia, szklaną ścianę osłonową klatki schodowej, zróżnicowanie wysokości. Elewacje od strony ulic (piaskowce z delikatną fakturą, cokół granitowy) zachowują w projekcie dotychczasową formę, wymagają jedynie zabiegów oczyszczających i niewielkich napraw. Liczne ślady od odłamków i kul starannie połatane pozostają jako swoisty dokument historii. Elewacje od strony podwórka pozostawiono w istniejącym wykończeniu tynkarskim z reparacjami. Pierwotnie było ono bogatsze ( fragmenty tynku szlachetnego z obróbką kamieniarską). Regularny układ korytarzowy w skrzydle wzdłuż Tamki został na parterze i I piętrze poszerzony w celu utworzenia dwukondygnacyjnego hallu operacyjnego na osi wejścia głównego z bogatym wystrojem z brązowego marmuru. Projekt przewiduje przystosowanie układu budynku do funkcji i potrzeb zgłaszanych przez Inwestora z zachowaniem oryginalnych, modernistycznych walorów plastycznych wnętrza. Proponuje m.in. odtworzenie przezroczystych fragmentów ścian oddzielających galerię od pokoi biurowych. Również w stosunku do innych objętych opracowaniem fragmentów wnętrz (korytarze i halle, sale konferencyjne) kierowano się zasadą zachowania pierwotnych wartości plastycznych i odtworzenia elementów zużytych technicznie z zastosowaniem nowoczesnych technologii. Układ osiowej kompozycji sali operacyjnej, hallu i wejścia głównego do budynku podkreślono w projekcie nowymi elementami: - recepcją - układem mebli w sali operacyjnej - rysunkiem posadzki - ścianą zamykającą oś sali operacyjnej. Wszystkie nowe elementy zaprojektowano w zgodzie ze stylistyką i charakterem wnętrza modernistycznego.